دندانپزشکی و روزه داری
بسیاری از بیماران دندانپزشکی در ماه رمضان با تصور اینکه انجام اعمال دندانپزشکی، روزه آنها را باطل می‌کند از مراجعه به دندان‌پزشک خودداری می‌کنند. یکی از دغدغه‌های روزه‌داران فرو دادن ناخودآگاه آب دهان حین انجام درمان دندانپزشکی است که ممکن است در مورد صحت روزه آنها را دچار شک و تردید کند.پاسخ برخی مراجع عظام را در این مورد بخوانید:
آیا رفتن به دندانپزشکی در هنگام روزه‌داری جایز است؟
اگر کسی به علت دندان درد در ماه رمضان، به دندانپزشکی برود و در هنگام کار بر روی دندانش، آب و موادی را فرو دهد. الف: آیا جایز است با این حال به دندانپزشکی برود؟ ب: آیا روزه‌اش باطل می‌شود، اگر پاسخ مثبت است، آیا صرفاً قضا دارد یا کفاره هم شاملش می گردد؟
پاسخ:
۱. مراجعه به دندانپزشکی در حال روزه و تزریق آمپول بى حسّى در آن جا یا داخل کردن وسایل پزشکی در دهان، موجب بطلان روزه نیست، مگر این که وسایل مذکور آغشته به آب دهان شود و آن را بیرون آورد و دوباره وارد دهان کند و رطوبت آن ابزار یا سایر مواد غیر خوراکی را فرو برد.
۲. چنانچه درد دندان قابل تحمل بوده و مراجعه به دندان‌پزشک در حال روزه ضرورت نداشته باشد و بداند با مراجعه، آب یا موادی دیگر به حلق می رسد، رفتن به دندانپزشکی جایز نیست. و چنانچه مراجعه کند و چیزی وارد حلق شود علاوه بر قضا موجب کفاره هم خواهد بود.
اما در صورتی که درد شدید باشد، و احتمال مواظبت از فرو رفتن آب و مواد دیگر را میی دهد، اگر چیزى از حلق فرو رفت، صِرفاً قضا کردن آن کفایت مى‌کند و کفاره‌اى به عهده او نیست.
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:
آیت الله خامنه‌ای :
اگر چیزى وارد حلق نشود، مانعی ندارد ولى اگر بداند چیزى وارد حلق می شود، جایز نیست هنگام روز به دندان پزشکی مراجعه نماید، مگر در فرض ضرورت و مشقت که در این صورت اگر چیزى وارد حلق شده، صِرفاً قضا کردن آن کفایت مى کند و کفاره اى به عهده او نیست.
آیت الله مکارم شیرازی :
چنانچه مواظبت کند ولی چیزی بی اختیار فرو رود روزه اش اشکالی ندارد.
آیت الله سیستانی :
اگر بدون التفات و قصد پایین رود روزه اش صحیح است.
آیت الله صافی گلپایگانی :
چنانچه درد دندان قابل تحمل باشد با علم به رسیدن آب یا مواد دیگر به حلق، رفتن به دندان پزشکی جایز نبوده و چنانچه چیزی وارد حلق شود علاوه بر قضا موجب کفاره هم خواهد بود.
آیت الله نوری همدانی :
اگر رفتن آب و مواد در حلق عمدی نباشد، روزه اش صحیح است ولی روزه دار نباید جائی برود که می داند چیزی از گلویش داخل خواهد شد.