ایمپلنت چیست؟
کاشت دندان یک جایگزین خوب و مناسب برای دندان‌های از دست رفته محسوب می‌شود که در اصطلاح دندانپزشکی زیبایی به آن "ایمپلنت" گفته می‌شود. ایمپلنت‌ها از تحلیل رفتن استخوان‌های فک جلوگیری می‌کنند. درمان ایمپلنت غالباً پس از یکپارچه سازی استخوانی "osseointegration" و قرار دادن روکش، تکمیل می‌شود. به طور کلی ایمپلنت‌ها از بخش‌های سازنده‌ای به نام‌های: فیکسچر، آباتمنت، تاج سرامیکی و پیچ اتصال تشکیل می‌شوند.
شاید این سؤال برایتان مطرح شود که چه افرادی کاندیدای مناسبی برای درمان ایمپلنت هستند؟ به طور کلی تمامی افرادی که دندان‌های خود را کشیده‌اند، گزینه مناسبی برای کاشت دندان به حساب می‌آیند. کاشت دندان یا ایمپلنت مزایای بسیاری دارد که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.
مزایای کاشت دندان
- ارتقا سطح اعتماد به نفس و روحیه بیمار
- جلوگیری از تحلیل رفتن استخوان‌های فکین
- جلوگیری از بروز اختلال درجویدن، هضم و بلع
- جلوگیری از بروز ناهنجاری‌های دستگاه گوارش
- جلوگیری از ایجاد مشکل در تکلم
- داشتن لبخندی زیبا
مراحل کاشت ایمپلنت
پس از مراجعه به دندانپزشک برای انجام ایمپلنت، دندان پزشک به منظور تکمیل نمودن معاینات خود، بیمار را ملزم به تهیه تصاویر رادیو گرافی از تمامی فک و تصاویر رادیوگرافی سه بعدی از فک می‌کند. پس از ارائه این تصاویر، دندان پزشک بررسی‌های لازم را انجام می‌دهد و در صورتی که درمان، با پیچیدگی‌هایی همراه باشد، بیمار به منظور درمان نزد جراحان حاذق دهان و دندان و یا متخصصین پروتز فرستاده می‌شود؛ اما در صورتی که درمان عاری از پیچیدگی باشد، دندان پزشک، حفره‌ای در دهان ایجاد می‌نماید و فیکسچر را دراستخوان فک جای گذاری می‌نماید و سپس، سطح حفره ایجاد شده، با استفاده از بخیه پوشانده می‌شود. بعد از طی شدن این مراحل، بیمار باید به منظور اتصال و جوش خوردن فیکسچر با استخوان‌های فک، منتظر بماند که این بازه زمانی به طور میانگین، در افرادی که فک بالایشان تحت درمان قرار گرفته است 5 ماه و در افرادی که فک پایینی اشان تحت درمان است، 3 ماه می‌باشد. پس از طی شدن این بازه زمانی، سطح ایمپلنت مجدداً با استفاده از فلپی ساده باز می‌شود و قطعه‌ای از جنس تیتانیوم که هلینگ نام دارد برای مدت 15 روز در آن جای داده می‌شود. هدف از این کار، اماده سازی لثه برای مراحل بعدی درمان است. با طی شدن این بازه زمانی 15 روزه، لثه برای مراحل بعدی کار آماده می‌شود؛ در مرحله بعدی، هلینگ از سطح ایمپلنت برداشته می‌شود و به جای آن، قطعه‌ای به نام آباتمنت گذاشته می‌شود. سپس، از ایمپلنت قالب گرفته می‌شود و آن را به منظور ساخت روکش به لابراتوار ارسال می‌کنند. روکش‌ها نیز دارای دو نوع پیچ شونده و چسب شونده هستند که در نوع پیچ شونده، تاج دندان به ایمپلنت پیچ می‌شود و در نوع چسب شونده، تاج دندان به وسیله چسب به ایمپلنت متصل می‌شود.
روش‌های مورد استفاده در کاشت ایمپلنت‌ها
ایمپلنت‌ها دارای سه روش مختلف هستند که دندان پزشک با توجه به شرایط بیمار بهترین گزینه را انتخاب خواهد کرد.
Implant Internal Connection. امروزه این نوع از ایمپلنت، به یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان تبدیل شده است. در این روش، قسمت تحتانی تاج دندان، درون ریشه قرار می‌گیرد. لازم به ذکر می‌باشد که این روش، تنها در قطرهای 3 میلی متر و کمتر از آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
Implant External Connection. در این روش، بخش فوقانی ریشه به درون تاج وارد می‌شود و بدین ترتیب اتصال برقرارمی شود. این روش به نسبت سایر روش‌ها، از مقاومت بیشتری برخوردار است؛ از همین رو برخی از دندان پزشکان تنها با استفاده از این روش، دندان‌های مولر را تحت درمان قرار می‌دهند.
Mini Implant. به ایمپلنت‌هایی با قطر کمتر از 3 میلی‌متر در اصطلاح مینی ایمپلنت گفته می‌شود. این روش غالباً به‌صورت موقتی مورداستفاده قرارمی گیرد.