محققان پوشش های نانو کامپوزیتی در مقیاس آزمایشگاهی ساختند که در تولید، افزایش کارایی و طول عمر ایمپلنت های دندانی و استخوانی کاربرد دارند. طراحی بهینه ایمپلنت های دندانی و استخوانی یکی از اهداف مهندسی پزشکی و مهندسی بافت محسوب می شود.
روش شناخته شده برای دستیابی به ایمپلنت های دارای خواص مکانیکی و زیستی مطلوب، اعمال پوشش های نانوکامپوزیتی زیستی روی زیرلایه تیتانیومی است.
خواصی همچون مقاومت به خوردگی، زیست فعالی، استحکام چسبندگی و پایداری مکانیکی از جمله خواصی هستند که باید برای دستیابی به یک پوشش مطلوب بهینه سازی شوند.
تاکنون تحقیقات بسیاری روی بهینه سازی خواص مختلف قطعات درون تنی استخوانی و دندانی صورت گرفته است.
محققان، هدف از اجرای این طرح تحقیقاتی را بهینه سازی پارامترهای فرایند پوشش دهی برای اعمال پوشش نانوکامپوزیتی با خواص بهبود یافته روی قطعات تیتانیومی با روش رسوب الکتروفورتیکی عنوان کردند.
توزیع یکنواخت اجزای این پوشش که با بهینه سازی پارامترهای فرایند تولید آن به دست آمده، بروز خواص مطلوب و یکنواخت زیستی این پوشش ها در محیط بدن انسان را در پی داشته است.
نتایج این طرح تحقیقاتی در نشریه Ceramics International منتشر شده است.